Ο δημοσιογράφος Άκης Κυριάκου
Κοιτάζεις πίσω, παίρνεις μιαν αναπνοή και συνεχίζεις. Θεέ μου, πώς πέρασαν κιόλας τρία χρόνια από τότε. Την ίδια ώρα που νομίζεις ότι μπροστά σου έχεις ένα βουνό και ο χρόνος σταμάτησε... Στις 15 Φεβρουαρίου 2008, ημέρα που άλλαξαν πολλά πράγματα στη ζωή σου. Από τότε καθημερινή φυσιοθεραπεία, πείσμα και αγώνας για να κρατηθείς, ελπίζοντας πάντα στο καλύτερο, αφού το Γολγοθά ακολουθεί η Ανάσταση. Βάζεις το σταυρό σου και προχωρείς. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή, μια και έχεις δει πολύ χειρότερα πράγματα σ' αυτή σου την πορεία. Δεν μπορείς να διερωτάσαι γιατί σου συνέβησαν όλα αυτά, ούτε και να απορείς γιατί να μην υπάρχει το καλύτερο.
Τρία χρόνια από τότε. Αν σου το έλεγαν πως θα είχες αυτή την πορεία, δεν θα το πίστευες. Τελικά ο άνθρωπος έχει αρκετές αντοχές και πρέπει να το παλεύει, με υπομονή, επιμονή και πίστη.
Και να μην το θέλεις, αυτές τις μέρες το μυαλό σου στριφογυρίζει σ' αυτήν όλη την πορεία. Ο ξαφνικός και αναίτιος πόνος, η μεταφορά σου στο Νοσοκομείο Λάρνακας και έπειτα στη Λευκωσία μέχρι να διαπιστωθεί το πρόβλημα. Ξεκινούσε ο Γολγοθάς που θα συναντούσες μπροστά σου. Εγχείρηση για το κάταγμα δίσκου, νοσηλεία σε διάφορα νοσοκομεία και κέντρα αποκατάστασης, Λευκωσία, Λεμεσός, Γερμανία, Ελλάδα και πίσω στην Κύπρο, εγχείρηση ανοικτής καρδίας... και δόξα σοι ο Θεός είσαι ζωντανός και το παλεύεις. Ένας μακρύς και δύσκολος αγώνας με κάποια ιατρικά λάθη ή και αμέλειες, που δεν είναι του παρόντος.
Η στήριξη των αγαπημένων σου προσώπων, φίλων και γνωστών αλλά και του κόσμου του ποδοσφαίρου, επωνύμων και ανωνύμων, είναι σημαντική.
Η επιστροφή στα γήπεδα, όπου εργαζόσουν για τόσα χρόνια, είναι πολύ σημαντική για την ψυχολογία. Δεν είναι ασφαλώς όπως τα παλιά. Πρέπει να σφίξεις τα δόντια, να αντιμετωπίσεις τα επιπρόσθετα προβλήματα που υπάρχουν και να μη δώσεις να καταλάβει ο ακροατής σου πώς νιώθεις εκείνες τις στιγμές.
Υπομονή, κουράγιο, εσύ είσαι δυνατός, είσαι μαχητής της ζωής και δεν θα σε πάρει από κάτω. Αυτά ακούεις από πολλούς φίλους και πρέπει να τα πιστέψεις. Έστω και λίγη, σταθερή βελτίωση είναι κάτι που σου δίνει τη δύναμη για τη συνέχεια. Κοντά σ' αυτά είναι και το οικονομικό, μια και η ιατρική παρακολούθηση και η φυσιοθεραπεία χρειάζονται ένα σεβαστό κονδύλι. Να 'ναι καλά, όμως, αρκετοί άνθρωποι του ποδοσφαίρου, οργανωμένα σύνολα αλλά και απλοί φίλαθλοι που με στηρίζουν σ' αυτή την προσπάθεια και τους ευχαριστώ όλους, ιδιαίτερα τους Π. Φελλούκα και Γ. Πυρίσιη που είναι πάντα δίπλα μου και συντονίζουν τα θέματα.
Τρία χρόνια από τότε. Κάθε πρωί που ξυπνάς, νομίζεις πως ήταν ένας κακός εφιάλτης και πέρασε. Όμως δεν είναι... Βάζεις το σταυρό σου και χαμογελάς στη νέα μέρα, συνεχίζοντας την προσπάθεια και βλέποντας αισιόδοξα τη συνέχεια. Έχεις επιλεγεί από το Θεό και σε δοκιμάζει; Πρέπει να αντέξεις και να στηρίξεις αυτούς που σε αγαπούν. Όσο δύσκολη κι αν είναι αυτή η προσπάθεια.
Μικρά - μικρά... προσωπικά
* Η πιο άσχημη εμπειρία μου σ' αυτή την τρίχρονη περιπέτεια της υγείας μου ήταν ασφαλώς το ταξίδι στη Γερμανία. Ξεκινήσαμε για άλλο σκοπό και βρεθήκαμε στη Φρανκφούρτη με θρόμβωση στο πόδι. * Ένα ταξίδι 12 ωρών που έγινε χωρίς μελέτη και προληπτικά μέτρα, αλλά και χωρίς κάποιον συνοδό. Πού να γνώριζα τι θα γινόταν. * Ένας μήνας εκεί νόμιζα πως ήταν χρόνος. Δεν περνούσε η ώρα και καθημερινά περνούσα από εξετάσεις και χειρουργεία. * Κοιτούσα έξω το χιόνι και το μυαλό που πήγαινε να σαλέψει. Μια μικρή κλωστή ήταν και θα πήγαινα στην... απέναντι πτέρυγα όπου βρίσκονταν άτομα με ψυχιατρικά προβλήματα. * Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους γιατρούς, τις νοσοκόμες και τους φυσιοθεραπευτές που είχα σ' αυτήν την πορεία. Κανέναν δεν ξέχασα. Είναι δύσκολο, όμως, να τους αναφέρω όλους ονομαστικά. * Το ίδιο βέβαια και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Υπουργό Υγείας, την ΚΟΠ, τον ΚΟΑ, το συγκρότημα 'ΔΙΑΣ' και ειδικά την οικογένεια Κώστα Χ'' Κωστή για τη βοήθεια και συμπαράστασή τους. * Δεν μπορώ να ξεχάσω τα οργανωμένα σύνολα, τα σωματεία, τους διαιτητές, παλαίμαχους παίκτες, συναδέλφους, προπονητές, ποδοσφαιριστές και δεκάδες ανώνυμους φιλάθλους κάθε ομάδας. * Μέσα απ' αυτή την τρίχρονη πορεία έχω διαπιστώσει πως ήλθε η ώρα η Κύπρος να αποκτήσει δικό της Ιατρικό Κέντρο. Το κέρδος θα έλθει μακροχρόνια, παρά να στέλλουμε τόσο κόσμο στο εξωτερικό. * Πού είναι οι προσβάσεις για άτομα που έχουν κινησιακά προβλήματα; Φωνάζουν οι παραπληγικοί, αλλά ποιος τους ακούει; * Οι αρμόδιες υπηρεσίες τι κάνουν; Εδώ και έχει περάσει χρόνος για να με επισκεφθεί άτομο του Γραφείου Ευημερίας. Τόσο ενδιαφέρον ή δεν έχουν χρόνο; * Πότε θα γίνουν προσβάσεις προς τα δημοσιογραφικά, που δεν υπάρχουν στα περισσότερα γήπεδα; Ο ΚΟΑ έδωσε κάποιες υποσχέσεις, ενώ δεν ακούσαμε την απάντηση από τον Επίτροπο Διοικήσεως. Γιατί;
Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα "Σημερινή"
(Κυριακή, 13 Φεβρουαρίου 2011)
Άρθρο του φίλου και Ασιλιώτη Άκη Κυριάκου
|